انسان از دیدگاه مثنوی معنوی

دریافت
حجم: 12.9 مگابایت

انسان والاترین حقیقت هستی

دریافت
حجم: 5.64 مگابایت

ضرورت بهره‌گیری از حیات عارفانه و شاهدانه امام علی(علیه السلام)

یکی از مهم‌ترین تمایلات عالی انسانی که در آحاد بشر وجود داشته و وجود خواهد داشت، جستجوی یک ابرمرد و یک قهرمان است. قهرمان واقعی، انسانی ممتاز است که باید از نظر کمالات، بایستگی‌ها و شایستگی‌های لازم را نه در یک ‌جهت، بلکه در جهت‌های گوناگون دارا باشد.

این گمشده‌ای که انسان در جستجوی او است، وجودی مقدس، قابل تقلید و قابل الگوبرداری است و می‌باید از او اخذ قابلیت‌ها کند و از این‌ طریق، بهروزی را بدست آورد. انتخاب قهرمان و پذیرفتگی او به‌عنوان موجودی شایسته و ممتاز و لایق پیروی، همیشه با یک کشش روحی نسبت ‌به او با یک احساس پیوند عمیق و درونی همراه است.

مواظب تابلوهای راهنمای زندگی خود باشیم

در مسیر تکاملی سازندگی ما انسان‌ها موانع، پیچ‌ها و گردنه‌های فراوانی وجود دارد. چاه‌ها و چاله‌های گوناگونی پیش روی هر انسانی ممکن است پدیدار شود. در این مسیر رهزن‌های فراوانی وجود دارد. راه رسیدن به قله آسان و راحت و نزدیک نیست. در هر قطعه راه باید با سرعت مناسب و کنترل‌های شایسته و با دقت و با توجه به تابلوهای راهنما حرکت کرد. قطعات جاده زندگی را نمی‌توان بدون بهره‌گیری از تجربیات آزمون پس‌داده‌ها طی کرد.

نمی‌توان فقط "آزمون‌ وخطا" را نقشه راه خود قرار داد و بر آن اساس، زندگی پرمخاطره را گذراند. نمی‌توان راه پر پیچ‌ و خم و پر گردنه و طولانی را تنها طی کرد.

همراهِ شایسته و بَرین می‌خواهد. دستگیری‌ها لازم است. هر کسی را نمی‌توان همراه برد و همراهی هر کسی را در مسیر سعادت، نباید به‌راحتی پذیرفت. نباید بی همرهی خضر این سفر پر دغدغه را طی کرد چراکه ظلمات است و باید از خطر گمراهی ترسید.

آسیب‌ شناسی دوره نوجوانی و جوانی و راهکارهای مقابله با آن

دوره نوجوانی و جوانی، حساس‌ترین، ارزشمندترین، سرنوشت‌سازترین و تربیت‌پذیرترین دوران زندگی هر انسانی است ولی در عین حال، این دوران می‌تواند آسیب‌پذیرترین مراحل زندگی هر انسان باشد.

• آیا به‌راستی جوانان عزیز ما تا چه اندازه به حساس‌ترین، ارزشمندترین، سرنوشت‌سازترین و تربیت‌پذیرترین دوران زندگی خود توجه دارند؟
• آیا همه جوانان ما به آسیب‌پذیرترین دوران زندگی خود، آگاهی مناسب دارند؟

اینجاست که در می‌یابیم که این دوران، مراقبت پذیرترین دوران حیات انسان است و شدیداً محتاج مراقبت، نظارت و تربیت "آگاهانه، عالمانه و عاقلانه" است؛ لذا مساله "خودیابی و خودپایی" در این دوران طلایی، ضروری‌ترین امر نسبت به تمام دوران زندگی انسان است. قبل از این‌که به آفت‌ها و آسیب‌های دوران نوجوانی و جوانی اشاره کنیم، ضرورت دارد به ویژگی‌های جوان تراز جمهوری اسلامی، که  از پختگی و بلوغ در جهات مختلفی برخوردار است، اشاره کنیم که عبارتند از:

اصول ثابت زندگی انسان‌ در هر عصر و هر نسل‌

در جهانی زندگی می‌کنیم که شاهد فراز و نشیب‌ها و تحولات گوناگونی بوده و خواهد بود. با رشد علمی و تحولات حیرت ‌انگیز تکنولوژی و شکوفایی استعدادها و رشد عقلانی انسان‌ها، دگرگونی‌های عدیده‌ای را ناظر هستیم.

این تغییرات و تحولات در حدی است که مناسبات انسانی و ارزش‌ها را نه ‌تنها تغییر داده، بلکه دگرگون و واژگونه کرده است. اینجاست که این سؤال مطرح می‌شود که آیا امکان دارد با توجه به متغیرات فراوان عالم، اصول ثابتی در زندگی انسان‌ها وجود داشته باشد؟

در جواب باید گفت قطعاً اصولی همچنان ثابت تا به امروز وجود داشته و دارد و تا پایان این جهان، وجود خواهد داشت؛ این اصول تغییر ناپذیرند و مردم برای تداوم زندگی سالم انسانی خود، باید به آن‌ها پایبند باشند و لازمه زندگی انسان، "کما هو حقه" رعایت، توجه و عمل به این اصول ثابت زندگی است و در غیر این‌صورت انسان‌ها با مشکلات و عوارض گوناگون و حتی غیرمنتظره‌ای مواجه می‌شوند که عموماً قابل جبران هم نبوده و جامعه و افراد آن را به "چه کنم چه کنم" مبتلا می‌نماید.

من غرورم، می شناسیَم

من غرورم، من بزرگ‌ترین عابد زمان را به زانو درآوردم.

من عبادتگر دوران را تا مرحله شیطان شدن رساندم!

من غرورم، من عیب‌ها را می‌پوشانم و حسن نما می‌سازم!

مرا می‌شناسی، من در نیات آدم‌ها تصرف می‌کنم!

من آرامش درونی انسان‌ها را از آن‌ها می‌گیرم!

من خودخواهی را برایت پسندیدم و مردم‌ دوستی را برایت منع کردم.

من غرورم. من توجیه را آفریدم!

من پیر و جوان، زن و مرد، نمی‌شناسم، همگان را نصیب می‌دهم.

من به ‌هیچ ‌وجه انسان را تا پایان عمر رهایش نمی‌کنم.

من غرورم، من به صورت‌های مختلف جلوه‌گر می‌شوم.

با این‌که آسایش را از انسان‌ها می‌گیرم ولی مرا دوست دارند و از من بیزاز نیستند!

من غرورم، هم با جاهلان رفیقم هم با عالمان!

من تو را در فقر و ناتوانی هم رهایت نمی‌کنم، از تو دست‌بردار نیستم.

من شرف و اصالت و همه چیز را در غرور خلاصه کرده‌ام.

من غروم، می شناسیَم.

من اندیشه‌ام، می‌شناسیَم

من اعتبار انسانم.

من پردازش کننده اطلاعاتم.

من فصل ممیز انسانم، دیگر موجودات عالم حتی فرشتگان از من بی‌نصیب‌اند!

من توقف و سکون و ایستائی را برنمی‌تابم!

من پیشرفت و تعالی و بالندگی را برای انسان‌ها به ارمغان آورده‌ام!

من اندیشه‌ام، من نماینده‌ی مدبّر هستی، پروردگارم.

من اندیشه‌ام، آئینه‌ای زلال و شفافم(حدیث علوی)؛

در پرتو وجودم، معرفت‌ الله حاصل می‌شود.

من، سرعت، سبقت و استقامت در کارهای نیک را گام‌های ترقی و تعالی می‌شناسم(آیات قرآن).

من خوش‌ منظرم و بهره‌های گوناگونی به انسان‌ها بخشیده‌ام!

من در سیر معلوماتِ موجود، مجهولات را مکشوف می‌سازم.

من اندیشه‌ام، می‌شناسیَم