مصطفی نیلی‌پور

اگر نتوانستیم میهمان خدا شویم می‌توانیم میهمان‌دار او و میزبان او شویم. با دل ‌شکسته می‌توان میزبان خدا شد. خودش فرمود: أَنَا عِنْدَ الْمُنْکَسِرَةِ قُلُوبُهُم.

انسان مسلمان در طول زندگی‌ خود باید تلاش کند یا میهمان خدا باشد یا میهمان‌دار او. در ماه مبارک رمضان خودش سفره میهمانی را فراهم کرده‌ است: دُعِيتُمْ فِيهِ إِلَى ضِيَافَةِ اللَّهِ.

قرآن می‌خواهد به ما پر و بال بدهد، اوج و عروج بدهد. باید دعوت حق را با مَنِش و رَوِش و سلوک مورد نظر او پذیرا باشیم.

کسی که میهمان خدا شده، باید اهل اوج و عروج باشد تا آن‌جا که نه ‌تنها باید متّقی باشد بلکه رهبر متّقین شود، وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً شعار و شعور او باشد. به مقامی برسد که همواره عروج کند، نظیر دَنا فَتَدَلَّى که نصیب رسول اکرم شد.

البته مرحله نازله‌اش نصیب او می‌شود. نماز او معراج و دَنا فَتَدَلَّى می‌شود، روزه او دَنا فَتَدَلَّى می‌شود، عبادت و خدمت او که کار عمده ما در این دنیاست همه دَنا فَتَدَلَّى می‌شود.

این حالت که نصیب او شد، از علم لدنّی بهره‌مند می‌شود. علم لدنّی مراتب دارد. او از حد نازله اش برخوردار می‌شود، رزقنا الله و ایّاکم.

ببین انسان در مقام قرب تا چه حد می‌تواند عروج کند و از آثار فراوان این علم، این است که او را از خطا و جهل و سهو و نسیان به دور نگه می‌دارد.

اگر نتوانستیم میهمان خدا شویم می‌توانیم میهمان‌دار او و میزبان او شویم. با دل ‌شکسته می‌توان میزبان خدا شد. خودش فرمود: أَنَا عِنْدَ الْمُنْکَسِرَةِ قُلُوبُهُم.

احساس اضطرار و واماندگی و احساس بیچارگی موجب میزبانی خداست. شرطش این است که پیاده شود، فروتن باشد، چیزی او را مجذوب نکند، ولی به هر صورت باید یا میهمان خدا بود یا میزبان خدا.

گفتاری از علّامه جوادی آملی