نخستین توصیه رهبر معظم انقلاب در بیانیه گام دوم انقلاب

پیش‌ از همه‌چیز، نخستین توصیه‌ی من، امید و نگاه خوش‌بینانه به آینده است. بدون این کلید اساسیِ همه قفل‌ها هیچ‌گامی نمی‌توان برداشت. آنچه می‌گویم یک امید صادق و متکی به واقعیت‌های عینی است. اینجانب همواره از امید کاذب و فریبنده دوری جسته‌ام، اما خود و همه را از ناامیدی بی‌جا و ترس کاذب نیز برحذر داشته ام و برحذر می‌دارم.

درطول این چهل سال و اکنون مانند همیشه، سیاست تبلیغی و رسانه‌ای دشمن و فعال‌ترین برنامه‌های آن، مأیوس سازی مردم و حتی مسئولان و مدیران ما از آینده است؛ خبرهای دروغ و تحلیل‌های مغرضانه، وارونه نشان‌دادن واقعیت‌ها، پنهان کردن جلوه‌های امیدبخش، بزرگ کردن عیوب کوچک و کوچک نشان دادن یا انکار محسنّات بزرگ، برنامه همیشگی هزاران رسانه صوتی، تصویری و اینترنتی دشمنان ملت ایران است و البته دنباله‌های آنان در داخل کشور نیز قابل‌ مشاهده اند که با استفاده از آزادی‌ها در خدمت دشمن حرکت می‌کنند.

شما جوانان باید پیشگام در شکستن این محاصره تبلیغاتی باشید. در خود و در دیگران، نهال امید به آینده را پرورش دهید. ترس و ناامیدی را از خود و دیگران برانید. این نخستین و ریشه‌ای‌ترین جهاد شماست. نشانه‌های امیدبخشی که به برخی از آن‌ها اشاره ‌شد در برابر چشم شماست.

رویش‌های انقلاب، بسی فراتر از ریزش‌ها است و دست و دل‌های امین و خدمتگزار، به مراتب بیشتر از مفسدان و خائنان و کیسه دوختگان است. دنیا به جوان ایرانی، پایداری ایرانی و ابتکار ایرانی، در بسیاری از عرصه‌ها با چشم تکریم و احترام می‌نگرد. قدر خود را بدانید و با قوّت خداداد، به سوی آینده خیز بردارید و حماسه بیافرینید.

 

منبع: https://farsi.khamenei.ir

زبانِ ارتباط گیری اثرگذار با نوجوانان و جوانان در عصر حاضر

برای آنان که دغدغه تربیت فرزندان، این سرمایه‌های ماندگار خود را دارند.

برای آنان که تربیت را قیمتی شدن و قیمتی نمودن فرزندان خویش، می‌دانند.

برای آنان که خانواده و ارکان آن را دستِ‌کم و سهل و آسان نمی‌پندارند.

برای آنان که تربیت را کاری "احساسی‌ ادراکی" دانسته نه صرفاً احساسی، نه کاملاً ادراکی.

برای آنان که زبان تربیت را حکایتِ سوزن و  چاه کندن می‌دانند.

روشن است که برای داشتن زبان ارتباط مؤثر با نسل نوجوان و جوان، در این عصر و زمان، که ویژگی عمده‌ی آن پرتماس‌ترین دوران‌ها است، باید ظرافت‌ها، حساسیت‌ها، مهارت‌های خاص و دانش ویژه‌ای را در امر تربیت نوجوانان و جوانان به‌کار ببریم.

از طرفی دیگر، باید به این موضوع نیز توجه کنیم که شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌گیری ارکان شخصیتی این عزیزان، دارد. همچنین این نامعلم‌ها، یکی از عوامل فاصله اندازی شدید، بین نسل‌ها هستند، به‌طوری‌که امروزه دو نسل "والدین و فرزندان" و "معلم و دانش آموزان" زبان همدیگر را نمی‌فهمند و گویی که هر کدام، در سیاره‌ای جدا از هم زندگی می‌کنند.

بنابراین در این مقاله، سعی بر آن است که زبان‌های گوناگون ارتباط با نوجوانان و جوانان، که برگرفته از منابع مختلف تربیتی و تجارب چند ساله است، به معرض فکر و نظر شما دردآشنایان قرار گیرد؛ به امید آن‌که بتوانیم نسل بالنده و مفیدی را تحویل جامعه دهیم.

آسیب‌ شناسی دوره نوجوانی و جوانی و راهکارهای مقابله با آن

دوره نوجوانی و جوانی، حساس‌ترین، ارزشمندترین، سرنوشت‌سازترین و تربیت‌پذیرترین دوران زندگی هر انسانی است ولی در عین حال، این دوران می‌تواند آسیب‌پذیرترین مراحل زندگی هر انسان باشد.

• آیا به‌راستی جوانان عزیز ما تا چه اندازه به حساس‌ترین، ارزشمندترین، سرنوشت‌سازترین و تربیت‌پذیرترین دوران زندگی خود توجه دارند؟
• آیا همه جوانان ما به آسیب‌پذیرترین دوران زندگی خود، آگاهی مناسب دارند؟

اینجاست که در می‌یابیم که این دوران، مراقبت پذیرترین دوران حیات انسان است و شدیداً محتاج مراقبت، نظارت و تربیت "آگاهانه، عالمانه و عاقلانه" است؛ لذا مساله "خودیابی و خودپایی" در این دوران طلایی، ضروری‌ترین امر نسبت به تمام دوران زندگی انسان است. قبل از این‌که به آفت‌ها و آسیب‌های دوران نوجوانی و جوانی اشاره کنیم، ضرورت دارد به ویژگی‌های جوان تراز جمهوری اسلامی، که  از پختگی و بلوغ در جهات مختلفی برخوردار است، اشاره کنیم که عبارتند از:

تصور ما از نوجوانان و تصور آنان از ما

• ما چه تصور و تصویری از نوجوانان خود داریم؟
• آیا فرزندمان همانست که تصور داریم و تصور کرده‌ایم؟
• تا چه اندازه تصور ما از فرزندمان با آنچه که هست واقعیت دارد و تطبیق می‌کند؟
• آیا تصور ما از فرزندمان دقیقاً منطبق بر موازین ارزشی و علمی است یا اینکه می‌خواهیم همانندسازی کنیم؟
• آیا به‌راستی از خودمان تصوّر و تصویر روشن و کاملی داریم و خود را چگونه می‌بینیم؟
• آیا همراه تغییرات و تحولات سنی فرزندمان، خود را محتاج تغییر رفتار نسبت به او می‌دانیم و آیا این امر به‌راحتی امکان‌پذیر است؟
• آیا به‌خوبی می‌دانیم که مهم‌ترین ویژگی و خصوصیت دوران نوجوانی چیست که با شناخت آگاهانه و عالمانه آن ویژگی، بهتر بتوان نیازهای او را در این دوران سرنوشت‌ساز شناخت و تا حدی درصدد رفع آن نیازها برآمد؟