واقعاً این گونه نیست که امام حسین(علیه السلام) در کنار نهر فرات جنگیدند و به شهادت رسیدند و تصادفاً در حال حاضر موج شهادتشان جهان را فرا گرفته و بهصورت پیاده روی عظیم در آمده است. حقیقت این است که شهادت امام حسین(ع) یک جریان تاریخی پدید آورد که این جریان، منتهی به ظهور امام زمان(عج) میشود؛ موج اربعینی، یک موج ظهور است که پس از گذشت چهارده قرن، این موج عظیم مردمی، فراملی و فرانژادی، به جریان افتاده تا انسدادی تاریخی که توسط سقیفه، بنی امیه و بنی عباس و دیگران حاصل شده بود، با مدیریت حضرت سید الشهداء(ع)، مفتوح گردد؛ چرا که مسیر حق و ولایت، مسدود شدنی نیست؛ گرچه در زمان محدودی با مشکل مواجه میشود.
قلم را یارای وصف او نیست چرا که او را " اَبافاضل " خوانند و این لقب شاید گویاترین وصف او باشد؛ زیرا او برخوردار از فضائل و کمالات گوناگون است تا آنجا که او را تا آستانه عصمت به پیش برده است.
او را امام صادق(علیه السلام) عبد صالحش خواند زیرا به تمامی، مطیع خدا و رسول و امام زمانش بود. امام سجاد(علیه السلام) دربارهاش فرمود: عمویم عباس که خدایش رحمت کناد خود را فدای امام زمانش کرد و ایثارها نمود تا اینکه دو دستش قطع گردید و خداوند در عوض به او دو بال، عطا فرمود که در بهشت با آن دو بال همراه فرشتگان پرواز می کند.