آسیب‌ شناسی دوره نوجوانی و جوانی و راهکارهای مقابله با آن

دوره نوجوانی و جوانی، حساس‌ترین، ارزشمندترین، سرنوشت‌سازترین و تربیت‌پذیرترین دوران زندگی هر انسانی است ولی در عین حال، این دوران می‌تواند آسیب‌پذیرترین مراحل زندگی هر انسان باشد.

• آیا به‌راستی جوانان عزیز ما تا چه اندازه به حساس‌ترین، ارزشمندترین، سرنوشت‌سازترین و تربیت‌پذیرترین دوران زندگی خود توجه دارند؟
• آیا همه جوانان ما به آسیب‌پذیرترین دوران زندگی خود، آگاهی مناسب دارند؟

اینجاست که در می‌یابیم که این دوران، مراقبت پذیرترین دوران حیات انسان است و شدیداً محتاج مراقبت، نظارت و تربیت "آگاهانه، عالمانه و عاقلانه" است؛ لذا مساله "خودیابی و خودپایی" در این دوران طلایی، ضروری‌ترین امر نسبت به تمام دوران زندگی انسان است. قبل از این‌که به آفت‌ها و آسیب‌های دوران نوجوانی و جوانی اشاره کنیم، ضرورت دارد به ویژگی‌های جوان تراز جمهوری اسلامی، که  از پختگی و بلوغ در جهات مختلفی برخوردار است، اشاره کنیم که عبارتند از:

تصور ما از نوجوانان و تصور آنان از ما

• ما چه تصور و تصویری از نوجوانان خود داریم؟
• آیا فرزندمان همانست که تصور داریم و تصور کرده‌ایم؟
• تا چه اندازه تصور ما از فرزندمان با آنچه که هست واقعیت دارد و تطبیق می‌کند؟
• آیا تصور ما از فرزندمان دقیقاً منطبق بر موازین ارزشی و علمی است یا اینکه می‌خواهیم همانندسازی کنیم؟
• آیا به‌راستی از خودمان تصوّر و تصویر روشن و کاملی داریم و خود را چگونه می‌بینیم؟
• آیا همراه تغییرات و تحولات سنی فرزندمان، خود را محتاج تغییر رفتار نسبت به او می‌دانیم و آیا این امر به‌راحتی امکان‌پذیر است؟
• آیا به‌خوبی می‌دانیم که مهم‌ترین ویژگی و خصوصیت دوران نوجوانی چیست که با شناخت آگاهانه و عالمانه آن ویژگی، بهتر بتوان نیازهای او را در این دوران سرنوشت‌ساز شناخت و تا حدی درصدد رفع آن نیازها برآمد؟