مصطفی نیلی‌پور

آن عده‌ای که به خورشید علوی نزدیک می‌شوند یا طاقت دیدارش را ندارند و یا از وصف آن دلدار عاجزند. تنها چشم بینا و زبان گویا که از جان صاف و قلب پاک تراوش کرده شهودش را آسان و تعریفش را روان می‌سازد و این نیز از مواهب عالیه الهی است به انسان.  (بخشی از نوشتار ذیل)

علی(ع) که تجلی عالی ذات اعلای الهی است برتر از آن است که به وصف درآید و برای او شبیه و نظیر ذکر شود.

خورشید وجود او مانع نگرش و ظاهر هستی وی، حجاب باطن اوست. آن موجود علوی و سماوی که در کوتاه مدت زمینی شد، تنها کعبه می‌توانست تجلی وجودش را پذیرا باشد و تنها محراب عبادت مسجد، توان تحمل بار سنگین شهادتش را داشت. هرجا پا می‌نهاد سراج فتح و چراغ ظفر می‌افروخت.

آغاز حیاتش، طلوع هدایت و انجام شهادتش، غروب سعادت بود.

هر روز پیش از فجر، طلوع می‌کرد و به فجر، طلوع کردن می‌آموخت.

غروب آفتاب، طلوع مناجات او بود و طلوع آفتاب، طلیعه جهاد او.

دنیا با تمام قامت در مقابل علی(ع) به طنازی و تن نازی ایستاد و علی(ع) با تمام قامت، طَغوای دنیا را با تَبَرِ تقوی شکست.

قبضه شمشیر در کف علی(ع) به خود می‌بالید و احساس غرور می‌کرد و تیغ شمشیر، برق زنان و رقص‌کنان، خود را نماد آن قدرت یگانه دانسته و فخر  می‌کرد.

همه و همه جلوه‌های کامل و کامل‌ترین جلوه‌های انسانی، که مَلَک و فَلَک را به شگفتی نشانده است، مرهون حیات عارفانه و زندگی شاهدانه اوست.

او که جهان در برابر دیدگان جانش، رژه می‌رفتند و بدها سرافکنده می‌شدند و خوبان، سرفراز می‌خرامیدَند. همه را نگار مکتب نرفته او نگاهی نافذ داشت و تا ژرفای حقایق و سویدای وقایع را در مشهد و مرآیِ خود می‌کشاند.

حجاب دنیا و پرده آخرت در برابر چشم حقیقت بین او رنگی نداشت.

چشم خورشید مضیئی و قلب قمر منیر را با نگاهش، روشنی می‌بخشید.

نگاه باطن بینش به ظاهر، فتوی می‌داد و حجاب ظاهر در مقابل چشم نافذ او رونقی نداشت.

باید که نگاهی شاهدانه و عارفانه به حیات آن امام والا داشت و در معرفی بلندای وجود علی(ع) که بیانگر واقعی و مناسبی برای ذیل دامان هستی اوست، باید اقدامی‌جدی داشت. باید به کلمات حکیمانه و متکلمانه علی(ع) و رفتار متعالی و الهی و نیز جلوه های راسخ و استوار او که مشحون از حکمت است توسل جست.

و اگر همه حکیمان در کلام حکیمانه علی(ع)به شگفتی افتاده اند و اگر همه متکلمان در بیان پایدار ترین عقاید و کلام از چشمه آن وجود مبارک بهره می‌جویند، همه و همه رهین آن حیات عارفانه است.

و اگر فقها، علما، سخاوتمندان، شجاع‌مردان و پیشتازان وادی سلوک و شناگران دریای شهود و معلمان اخلاق و... همه و همه در حیرت ویژگی‌های اویند به لحاظ برخورداری آن امام همام از حیات برینِ شاهدانه و عارفانه است.

آن عده‌ای که به خورشید علوی نزدیک می‌شوند یا طاقت دیدارش را ندارند و یا از وصف آن دلدار عاجزند.

تنها چشم بینا و زبان گویا که از جان صاف و قلب پاک تراوش کرده شهودش را آسان و تعریفش را روان می‌سازد و این نیز از مواهب عالیه الهی است به انسان.

رزقنا الله و ایاکم انشاءالله.

منبع:  برگرفته از کتاب حیات عارفانه امام علی(ع)، تألیف آیت الله جوادی آملی