اگر نتوانستیم میهمان خدا شویم می‌توانیم میهمان‌دار او و میزبان او شویم. با دل شکسته می‌توان میزبان خدا شد. خودش فرمود: أَنَا عِنْدَ الْمُنْکَسِرَةِ قُلُوبُهُم.
انسان مسلمان در طول زندگی خود باید تلاش کند یا میهمان خدا باشد یا میهمان‌دار او. در ماه مبارک رمضان خودش سفره میهمانی را فراهم کرده است: دُعِيتُمْ فِيهِ إِلَى ضِيَافَةِ اللَّهِ.
قرآن می‌خواهد به ما پر و بال بدهد، اوج و عروج بدهد. باید دعوت حق را با مَنِش و رَوِش و سلوک مورد نظر او پذیرا باشیم.
انسان مؤمن و موحد، خدا را نه تنها در باور ذهن خود که در زندگی و عینیت خارجی خویش، جاری و ساری می‌نماید و در مقام توحید عملی، به حول قوه الهی، معاش و معاد خود را تضمین و تأمین می‌نماید. به دیگر سخن، ساختار و سازمان زندگی موحدانه بر پایه اسماء و صفات الهی و بهره‌مندی از آن‌ها استوار شده است و لحظه لحظه زندگی مؤمنانه توحیدی، با نامی از نام‌های زیبای الهی گره خورده است و به تعبیر قرآن در بخشی از آیه 191 سوره آل‌عمران: الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ آنان که همواره خدا را ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می کنند[در همه حالات زندگی].
و این نیست مگر به خاطر آن‌که نظام هستی و انسان، هم در اصل پیدایش خود و هم در ادامه یافتن حیات خویش، به خداوند متعال وابسته است. برقراری آگاهانه و عاشقانه و مستمرِ با اسماء الهی، موجب بهره‌مندی افزون‌تر و توسعه وجودی بیشتر انسان خواهد شد.
می‌دانیم که برای خداوند متعال، نود و نه نام احصاء شده است. ذیلاً به بیان انواع احصاء و ارتباط با نام‌های الهی می‌پردازیم: