ذکر کمالات و اسماءالحسنای الهی و شمارش این اسماء و صفات، در قرآن کریم و روایات به صورت‌های ترکیبی یا به‌صورت انفرادی، هر کدام، دارای جهات خاصی است؛ ولی عموماً از دو ویژگی اصلی برخوردار است:
1- برهان پذیری و مستدل بودن
حکما و فلاسفه الهی می‌گویند: خداوند متعال، هستی محض است و وجود و هستی، منشأ هر کمالی است؛ پس او دارای هر کمالی می باشد. ذکر اوصاف کمال در پایان آیات قرآن کریم نیز استدلال بر اسماء و افعالی است که در آن آیه ذکر شده است که اصطلاحاً آن را «حکومت اسماء کلی بر اسماء جزئی» می‌نامند.
2- ذکر اسماء و صفات الهی همراه با دعوت
ذکر کمالات و اسماء و صفات حسنای الهی به انگیزه خودستایی نیست؛ بلکه این ادعاهای مبرهن و مستدل، دعوت‌نامه‌‌های خداوند، به بندگان سعادت‌طلب است که خدای تو این‌چنین است و تو نیز این‌گونه باش.
۰ نظر
۲۳ فروردين ۰۰ ، ۱۵:۲۶