انسان مؤمن و موحد، خدا را نه تنها در باور ذهن خود که در زندگی و عینیت خارجی خویش، جاری و ساری می‌نماید و در مقام توحید عملی، به حول قوه الهی، معاش و معاد خود را تضمین و تأمین می‌نماید. به دیگر سخن، ساختار و سازمان زندگی موحدانه بر پایه اسماء و صفات الهی و بهره‌مندی از آن‌ها استوار شده است و لحظه لحظه زندگی مؤمنانه توحیدی، با نامی از نام‌های زیبای الهی گره خورده است و به تعبیر قرآن در بخشی از آیه 191 سوره آل‌عمران: الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ آنان که همواره خدا را ایستاده و نشسته و به پهلو آرمیده یاد می کنند[در همه حالات زندگی].
و این نیست مگر به خاطر آن‌که نظام هستی و انسان، هم در اصل پیدایش خود و هم در ادامه یافتن حیات خویش، به خداوند متعال وابسته است. برقراری آگاهانه و عاشقانه و مستمرِ با اسماء الهی، موجب بهره‌مندی افزون‌تر و توسعه وجودی بیشتر انسان خواهد شد.
می‌دانیم که برای خداوند متعال، نود و نه نام احصاء شده است. ذیلاً به بیان انواع احصاء و ارتباط با نام‌های الهی می‌پردازیم: